Update van Marjolein uit China

Herfst in Zuid China; tot nu toe temperaturen tussen de 20 en 26 graden...tuurlijk dagen met regen maar die kan ik tot nu toe op 1 hand tellen;-) Dus ik loop nog steeds in korte broek en t-shirtje en ik zie in de winkels volop winterkleding hangen..gaat het dan toch echt kouder worden??? Ik ben er nog niet van overtuigd, maar de chinezen die ik op straat tegen kom denken er al anders over. In vol ornaat met laarzen en dikke winterjassen...Ik zie ze kijken naar mijn open schoentjes en tegelijkertijd denk ik; ik heb tenminste geen zweetvoeten;-))

Foto: Chinezen vieren feest op het strand bij Shenzhen. Alaaaf!

Ondertussen ben ik gestart met Tai Chi lessen. Mijn eerste ervaring heb ik 's ochtends vroeg opgedaan in het park en ik was niet de enige op dat tijdstip...!! Het is een park rondom een heuvel (haarlemmers; denk aan kopje van bloemendaal) en voordat ik eindelijk op de plek van bestemming was, bovenop de heuvel, was ik al behoorlijk opgewarmd..!! Onderweg ben ik gepasseerd langs de stijldans groep, daarna langs de belly dans les (turkish style compleet met bijbehorende outfit) en vervolgens de ouderen aerobic op z'n chinees en tussendoor wat los lopende individuen die volledig hun eigen ding doen..

Aangekomen op de top bedacht ik dat ik niet helemaal goed was voorbereid..hmmm, ik heb koffie gehad en een banaantje naar binnengewerkt, maar wat ben ik nou vergeten??? Water!! En wat klopt er nog meer niet in dit plaatje??? De hele groep heeft een tai chi pak aan...tsja...Had wel handig geweest als ik sportkleding had aangetrokken..Maar eerlijk, voor mijn gevoel was ik enigszins voorbereid op een relax lesje tai chi...want dan doen ze toch in Nederland, promoten van tai chi voor ouderen; in balans fysiek en mentaal en met niet al teveel inspanning..Wrong! Na een dik half uur was ik compleet drijfnat, trillende spieren en alle spieren weer op rek gebracht, ik was kapot...en dat was alleen nog de warming up...! Daarna de individuele oefeningen; een combi van verschillende vechttechnieken die soepel en vloeiend in elkaar overgaan (huhhh, nou oke, nog niet zo vloeiend bij mij, maar het zag er bij de master erg goed uit!!;-) Dus na de les heb ik me opgegeven voor 2x per week individuele les in zijn ‘schooltje' en daarnaast kan ik elke ochtend/avond meedraaien in het park. En ik kreeg meteen een leuk tai chi pakje mee (oversized pyyama) + een DVD en of ik deze maar goed wilde bestuderen..Wat zou hij daar nou mee bedoelen??

Foto: Tai Chi in het park

Gezien het feit dat ik nog niet werk..Dit even los van mijn dagelijkse werk zoals wassen, strijken, boodschappen doen ,koken, afwassen, huis schoonhouden, man tevreden houden, etc.....(ik snap nu helemaal waarom huisvrouwen zich ondergewaardeerd voelen;-)) ben ik ook begonnen met chinese les..Bij Sophia, een student master in japans....Om kort te zijn; ...Ik struikel over de toonhoogtes en ze doen echt iets raars met de uitspraak van de letters van het alfabet. Na een uur les in de plaatselijke Starbucks ben ik echt klaar en wordt lichtelijk nerveus als ze 5 minuten voor tijd met nog een nieuwe oefening begint;-)) ..Subtiel als ik ben ;-D, pak ik dan mijn telefoon en laat haar de tijd zien..misschien beter als ik dit voor de volgende keer kan voorbereiden!!?? Maar echt, zij is een schat van een meid met een ongelooflijk geduld en we hebben veel lol dus ik mag niet klagen..

November / december in Athene

Onverwachts moest Randy een maand lang naar Griekenland voor zijn werk (Athene). Het middelpunt van de economische crisis..Enne, nee, hij heeft het niet kunnen oplossen..;-)

Foto: Athene

Gezien het feit dat we niet een maand zonder elkaar kunnen ben ik hem halverwege achterna gereisd;-) In de spaarzame momenten dat Randy vrij was hebben we lekker rondgestruind op de plaka en ons tegoed gedaan aan de tzatziki, giros en souvlaki;-)) En natuurlijk de Acropolis bezocht, die kan je nu eenmaal niet overslaan als je in Athene bent..!

Foto: Vlaggen op de Acropolisberg

En toen de gedachte; Nederland is wel heel dichtbij ...dus ik heb het er even van genomen en ben voor korte tijd naar Nederland vertrokken! Geweldig om familie en vrienden (helaas niet iedereen..) weer te zien en zeker zo onverwachts!! Dank lieve mensen voor jullie warm onthaal!!

Foto: Piet is populair

Foto: Mar en Vero

En ondertussen zijn we terug in China en is het in de maand december dus echt kouder geworden..brrrr...dus ook ik heb mijn slippertjes nu ingeruild vooreen stel degelijkelaarzen!!

Marjolein

Een fiets voor niets?!

Tja, het valt nog niet mee om een interessant stukje te schrijven over je belevenissen in China als je ook nog gewoon moet werken. Vooral niet hier in China waar de gemiddelde werkweek wat meer uren telt dan ik gewend was. En helemaal als de baas heeft besloten dat ik wel een leuk project in naburig Hong Kong kan doen, zodat er nog wat extra forensuurtjes in de trein bij opgeteld mogen worden. Binnenkort, ik beloof het, zal ik echt het verslag vanuit Shenzhen weer oppakken.

Maar ook nu ben ik niet met lege handen gekomen. Voor ondertussen, heb ik nog wel een verhaaltje op de plank liggen. Ik werd getriggerd door de recente overstromingen in Thailand. Ayutthaya is één van de zwaarst getroffen provincies. Het deed me terugdenken aan ons bezoek aan de hoofdstad (ook Ayutthaya genaamd) van nu ongeveer een jaar geleden.

Foto: Wat

Een fiets voor niets?!

Ayutthaya, ooit het centrum van de macht in zuid-oost azië is wereldberoemd om haar oude tempels. De overgang van hindoeisme naar boeddhisme die hier plaatsvond vanaf de 14^e eeuw tot de birmezen de stad grotendeels verwoestten in de 18^e eeuw is hier goed te volgen aan de hand van de verschillende bouwstijlen. Tienduizenden toeristen bezoeken hier jaarlijks de uitgestrekte tempelterreinen om de deels gerenoveerde, maar vervlogen oudheid van dichtbij te bekijken. Zo ook wij.

Foto: Op de fiets zie je meer.

Omdat het gebied behoorlijk groot is en de tempels verspreid zijn kan dat het beste per fiets gebeuren. Fietsen zijn bij elk guesthouse voor THB30 per dag te huur (iets meer dantwee-en-een-halve-euro). De hele ochtend en een goed stuk van de voormiddag fietsen we ons in het spreekwoordelijke zweet van tempel naar tempel (zogenaamde 'Wat'). Tegen het einde van de middag vleien we ons neer op het terras van een eenvoudig restaurant met een onbelemmerd uitzicht op de schitterende Wat Pra Mahathat. Voldaan van de overheerlijke thaise curries en geurig geparfumeerde rijst nippen we nog wat aan onze zoete watermelon shakes en mijmeren na over het stenen hoofd van een boeddhabeeld die verstrengeld in een vijgenboom gevangen zit.

Foto: Verstrengeld boeddha hoofd.

Dan ineens, luid en schel getoeter, gevolgd door het knetterende geluid van een snel naderende tuktuk. Nog net niet met piepende banden stopt het half verroeste met twee meiden gevulde vehikel bij ons restaurant. Ze spreken engels en zien er studentikoos quasi hippie achtig uit in hun stereotype backpackers tenue. Ik schat ze rond de twintig, de ene met opgestoken haar, ziekenfondsbrilletje, mouwloos hemdje met 'chang-bier' logo a la khao-san-road dat haar fraai gevormde rondingen benadrukt en een kort broekje met slippers. De ander wat minder wulps gevormd met kort blond haar in bloempotmodel, neusbel, donkere sportzonnebril en de onvermijdelijke thaise visserbroek (model oversized luier).

Ze willen een fiets huren om de tempels van Ayutthaya te bekijken. Waarom ze niet bij hun eigen guesthouse huren is een mij raadsel, want nu moeten zij hun paspoort als borg voor de fietsen achterlaten. Ik fantaseer dat ze onderweg zijn van Bangkok naar Chiang Mai met een overnachting in Ayutthaya als tussenstop. Gisterenavond nog doorgezakt met die leuke zweedse jongens die ze in de trein hebben ontmoet. Het was allemaal net even te gezellig met net even teveel drank en het werd net even te laat. Daardoor kwamen ze later uit bed dan geplanned en met een houten hoofd en koffie met sigaretten als ontbijt was het al tegen elven toen ze eindelijk op pad gingen om de tempels te bekijken. Na een uurte voet realiseerden ze zich dat lopen een te laag tempo opleverde om alles te zien en dat het misschien beter was om hun tocht per fiets voort te zetten. Of misschien is het helemaal niet zo gegaan, ach...ik weet het niet en eigenlijk maakt het voor het verdere verloop van het verhaal niet uit.

Geen paspoort bij. 'Dan gaat het niet door' zegt het meisje van het restaurant met een vriendelijke glimlach die zo kenmerkend is voor de thai. De meiden dringen aan en de thaise komt met het alternatief dat 100 THB borg per fiets ook mag. Vertwijfeld kijken de twee elkaar aan. Ik vermoed dat ze onvoldoende geld bij zich hebben. Ik krijg gelijk. De zakken worden leeggemaakt, de rugtas omgekeerd, maar het schamele resultaat is30 Thai Baht per persoon, hetgeen genoeg is voor de fietshuur, maar niet voor de borg. 'Dan gaat het niet door'. De glimlach van de thaise wijkt niet, maar evenmin geldt dat voor het afwijzende gebaar.

De meiden blijven aandringen en smeken bijkans om het voor deze ene keer toe te staan. Een verbaal gevecht ontspint zich voor onze ogen. De thaise blijft vriendelijk glimlachen, maar is onvermurwbaar. 'Ok, ok', zegt het bebrilde meisje. 'Dit is mijn dagboek' en ze tovert een onooglijk en vies beduimeld schrift uit haar rugtas. 'I wrote about all of my travels in this book and it is very dear to me. I really would want this back. So please take this journal as a token of the trust I put in you to keep it safe and guard it. This journal will be your absolute guarantee that we will return the bicycles'. De thaise kijkt naar het journal, lijkt even te twijfelen, maar schudt dan toch glimlachend het hoofd. 'Sowwy, no can do'. Er valt een lange stilte en de meiden lijken verslagen, maar dan verschijnt er een blik in de ogen van het bebrilde meisje. Het is een blik van hoop die geleidelijk veranderd in overtuiging. Een glimlach krult in haar mondhoeken omhoog, een meesterlijk plan... Ze besluit haar laatste wapenfeit uit te spelen. Het ultieme argument om deze mensen er van te doordringen dat ze met een gerust hart toch de fietsen mee kunnen geven zonder borg en zonder paspoort. Steels kijkt ze over het terras van het restaurant uit als om er zeker van te zijn dat ze een zo groot mogelijk en geboeid publiek heeft voor haar naderende eclatante overwinning. Vervolgens staart ze de thaise strak in de ogen en neemt enkele seconden pauze om zwaarwichtige nadruk te geven aan dit moment. Dan opent ze haar mond en spreekt vastberaden.............pinky promise?.

Foto: THB 30 per stuk

Woonruimte gezocht in Shenzhen, China

Serviced apartment in district Futian

Wat een verademing...het serviced appartementje bevindt zich op de 35 ste verdieping en heeft vanaf het balkon een weids uitzicht.En dan toch ook de luxe van een aparte slaap en woonkamer met een ieniemini keuken met wel 1 gaspit, maar dan wel een hele grote..! De vlammen slaan dan ook snel in de pan tijdens mijn kookkunsten;-)

Foto: Uitzicht vanaf de 35e verdieping

Maar hoe heerlijk kan het zijn om gewoon thuis te blijven en niet elke avond de deur uit te hoeven voor eten...bordje op schoot voor de TV en genieten van een heerlijke chinese actiefilm!En dan hebben ze ook nog een gym...dus in mijn sportoutfit op naar de 4^de verdieping waar ook nog een golfterrein is, ja echt, je kan er heel wat balletjes afslaan..Ik hou me bij de fitness en werk me behoorlijk in het zweet.Naast deze fysieke inspanning hou ik me bezig met; boodschappen, wassen, strijken ,koken,etc.. Oke, wie zich nu echt zorgen begint te maken over mij: niet doen!! Ik kan niet anders zeggen dan dat ik even nesteldrang heb (en nee er is geen groot nieuws ofzo;-)) maar na 10 mnd rondreizen en nu weer in een vreemd land heb ik toch wel behoefte aan wat routine klusjes en wat vastigheid. Ik moet eerlijk zeggen dat het ruimte en afleiding geeft in mijn hoofd. Herkenbaar??

Foto: Ook hier een bibliotheek automaat

We blijven hier 4 weken zitten en naast mijn huishoudelijke en sport aktiviteiten ga ik in de tussentijd op zoek naar een definitief plekje. Ik neem contact op met wat real-estate agencies en ga op verkenning in de verschillende districten van Shenzhen. Na wat bezichtigingen besluiten we toch te blijven in dezelfde buurt als waar we nu ook zitten; Futian ligt centraal in Shenzhen en heeft allerlei faciliteiten voor deze europeanen; chinees / westers eten en een heleboel leuke terrasjes;-)), een grote luxe shoppingmall met Starbucks, westerse supermarkt en subway naast de deur..

Foto: Op stap met collega Bill

Foto: Jojo hangjeugd in het plaatselijke winkelcentrum

Makelaars avontuur

Na een afzegging van een bezichtiging met een agency,omdat het appartement al verhuurd was, lopen we 's avonds langs een ander makelaarskantoortje. Eén van de vele,want je struikelt bijna over de makelaars, die je overal staan op te wachten op de straathoeken en als ze zien dat je belangstelling hebt, dan komen ze op je af als bijen op honing... Deze jongeman (Davi) die alleen chinees spreekt zag ons kijken voor zijn etalage en ging meteen bellen voor een vertaler, maar dit was overbodig want tegelijkertijd zag hij een voormalige klant in de straat lopen die uitkomst bracht; een Taiwanese dame die perfect engels spreekt..! Ze is super vriendelijk en behoorlijk daadkrachtig bovendien. Ze zette Davi meteen aan het werk achter de computer. Bezichtigingen kon ook direct. Na de spontane bezichtigingen van die avond wilde we toch nog meer zien om tot een goed besluit te komen.

Om een lang verhaal (relatief) kort te houden; ik ben in diezelfde week nog op stap geweest met meerdere makelaars en uiteindelijk beland ik met een andere makelaar (Maggie) in hetzelfde apartement van onze eerste avond met Davi...Tjsa, voel je hem al aankomen??? Ik realiseer me niet direct dat ik het apartement al gezien heb..(ik heb er 1001 gezien;-)) en bij thuiskomst overleg ik met Randy die aangeeft dat we dit apartement al gezien hebben voor dezelfde prijs bij Davi. Oke, dus als we dit apartement willen huren dan moeten we dat met Davi verder afhandelen...Diezelfde avond nog doe ik meteen mail naar Maggie om de situatie uit te leggen..

Met al mijn goede bedoelingen word ik de volgende dag enigszins verrast door een replymail van Maggie die mij beticht van leugens, dat wij het apartement helemaal niet eerder gezien hebben, dat ik verschillende agencies tegen elkaar uitspeel om de prijs omlaag te krijgen..dduuhhh...(was ik maar zo bijdehand;-)) En vervolgens dreigmenten met de chinese wetregels en dat we binnen 3 dagen haar volledige courtage moet betalen anders zal ze stappen ondernemen tegen onze illegale activiteiten...

Ik werd Woest ..! Mijn adrenaline peil schoot omhoog, mijn haren stonden een soort van overeind en ik heb geantwoord dat ik niet ‘amused' ben door de toon van haar email en dat ze eerst feiten moet checken voordat ze allerlei beschuldigingen doet. Aanvullend het feit dat ik open en eerlijk naar haar ben geweest in mijn contacten met andere makelaars en dat ik niks heb getekend bij haar agency dat mij verplichtigingen geeft. Daarop kreeg ik een vervolg mail van Maggie en jawel ; in het chinees. Thanx for google translator! Ik zal niet op de inhoud ingaan, maar ze eindigd met: and we never give up! En ik denk; What the fuck! Ze is gek! Dat heb ik weer...en dan zit haar kantoortje ook nog op loopafstand van ons apartement. Straks heb ik een stalker aan m'n broek hangen;-)) Gelukkig is Randy de rust zelve en hij stort zich op een reactie in toch hele nette, maar duidelijke bewoordingen..met een CC naar haar hoofdkantoor.. Tot nu toe niks meer gehoord, maar je weet maar nooit met Maggie...zo'n gevoel wat je kan hebben bij iemand die zich niet laat leiden door waarheid, maar gewoon haar gram wil halen..We shall see..

Al met al is het goede nieuws dat we nu het apartement (via Davi) hebben gehuurd en dat we dus eindelijk even een vast plekje hebben...Dus nu op naar het volgende avontuur;-)) en maar hopen dat ik gekke Maggie niet tegen kom op straat..en dat bedoel ik dan in haar belang;-))

Marjolein

Foto: Ons 'nieuwe'uitzicht vanf de 22e verdieping

Foto: Ons zwembad

Marjolein back in China

De reis

Na een super leuke tijd in Nederland, waar ik eindelijk weer iedereen kon zien en vasthouden, stap ik met een ‘dubbel' gevoel in het vliegtuig naar HK. Enerzijds zo blij dat ik Randy weer ga zien en een nieuw avontuur aan ga en anderzijds verdrietig omdat ik vrienden en familie moet achterlaten..

Gelukkig is het een rechtstreekse trip, die in de avond vertekt dus ik bereid me voor op hapje, filmpje en dan slapen...en dat is me redelijk gelukt, ondanks de verschrikte chinese kreten in mijn oor als ik tegen de schouder van mijn chinese buurman in slaap viel;-))

Geland in HK ga ik opzoek naar de ferry naar Shenzhen, tuurlijk heb ik van Randy de routebeschrijving meegekregen, want hij vertrouwd niet helemaal op mijn orientatievermogen, enne, beetje terecht hoor moet ik eerlijk bekennen..;-)) Nadat ik zonder problemen de ferry heb gevonden (ja, echt;-)) kom ik na een mooie boottocht eindelijk aan in Shenzhen, waar ik me door de taxi chauffeurs heen worstel op zoek naar mijn schatje! Eindelijk zie ik hem en spring in zijn armen...

Foto: Daar is ze dan!

Eerste 2 weken China

We verblijven mijn eerste 2 weken in een hotel in Futian, dit is een district van Shenzhen wat redelijk centraal ligt en heel convenient met de metro halte op 20 meter loopafstand. Echt geen overbodige luxe want het is ongenadig heet..Na wat korte wandelpogingen om de buurt te verkennen waar ik binnen 5 minuten al kletsnat van het zweet van ben..besluit ik om me toch maar ondergronds te verplaatsen en beperk me tot de shopping malls waar de airco volop aanstaat..

Mijn plan om een fiets te kopen en op die manier de omgeving te verkennen moet nog maar even wachten, in het najaar wordt de temperatuur aangenamer en dan ben ik misschien ook gewend aan het rijden op de stoepen al slalommend tussen de voetgangers...tja, toch niet overal fietspaden te vinden....

Voor ‘s avonds hebben randy en ik wat leuke eettentjes ontdekt met leuke terrasjes buiten met een fan..geweldig! Blijkbaar vinden de chinezen het zelf ook leuk om lekker buiten te zitten dus dat geeft een leuke mengeling van westers en chinees op de terrassen..Zo zittend op het terras hebben we ook de opening meegemaakt van de unversiade; een sport evenement voor studenten, waar alle landen aan mee kunnen doen. Het is een groot evenement en er worden in de maand augustus dan ook meer dan 8 miljoen bezoekers verwacht..pffff, zal lekker druk worden...Wegen worden afgezet met als gevolg dat Randy dan toch weer in de file staat;-(( In de metro is het ook gezelli druk en er is extra bewaking en controle...hoe effectief deze is heb ik mijn ?? bij. Het lijkt meer op window dressing.

Foto: Universiade vlam

Volgende week verhuizen we voor 1 maand naar een serviced apartment (nee, geen service flatje voor oude van dagen) in Futian. Gelukkig, want de muren van de hotelkamer komen een beetje op me af... Dit geeft ons dan de tijd om nog even rond te kijken waar we ons definitief willen gaan settelen..We houden jullie op de hoogte!!

Marjolein

Foto: Marjolein (doetnetalsofze) kookt

Foto: Achter tralies op de 35e verdieping

Mr. Lonely in Shenzhen, China

Inmiddels ben ik drie weken in China dus weer tijd voor een update. Ons reisblog gaat een nieuwe fase in. Geen verhalen meer over vakantie vieren op witte stranden met blauwe zeëen. Niet meer over rondreizen van plek naar plek al naar gelang de stand van de wind. En geen gelapzwans meer en geluier in hangmatjes. We blijven verslag doen vanuit Azië, maar......er moet weer gewerkt worden.

Op het vliegveld van Hong Kong koop je een kaartje voor de Ferry naar Shenzhen. De overtocht is maar 30 minuten en dan sta je dus ineens weer op chinese bodem....in je dooie uppie..., want mijn schatje volgt pasin Augustus.

Ik verblijf hier eerst gemakshalve in een hotel op het terrein van mijn nieuwe werkgever in een voorstadje van Shenzhen op ongeveer 10 km van het centrum. Dat 'terrein' behoeft wel enige beschrijving. Het is ongeveer een miljoen m2, dus 1km bij 1km (is dat 100 hectare?). Behalve talloze kantoren is er een tentoonstellingsgebouw en overal massale kantines. Tevens is er een woonwijkje voor een deel van de mensen die hier werken. Ca 3000 apartementen, grote tuinen, winkels, banken, cafetaria's, een clubhuis met een mega zwembad, basketballcourt, tennisbanen en biljarts,een hotel dus en zelfs een klein ziekenhuisje. Leuk, maar ik moet er niet aan denken om hier te wonen in zo'n community. Zodra Marjolein er is zoeken we een leuk apartement in de stad.

Foto: Uitzicht op de 'woonwijk' en het zwembad.

Keuring

Op maandag moet ik medisch gekeurd worden. In Nederland werd ik al binnenstebuiten gekeerd tijdens de keuring voor mijn visum van onbepaalde tijd, maar nu betreft het de bedrijfskeuring. In het ziekenhuisje van het bedrijf zelf en niet op afspraak. Gewoon opdagen en in de rij gaan staan. Oh, oh wat is het druk. De rij staat tot buiten. Als ik eenmaal binnen ben wordt het me ook duidelijk waarom. De keuring wordt niet gedaan door één arts. Nee, elke discipline waarop gekeurd moet worden wordt door een andere arts gedaan. Dat betekent dus elke keer weer naar een volgend keuringshokje om daar eerst weer in de rij te gaan staan voordat je aan de beurt bent. Op mijn formulier tel ik negen disciplines....zucht. Overigens is de deur van elk keuringshok gewoon open en staat de rij tot binnen. Letterlijk naast de behandeltafel dus. En chinezen zijn behoorlijk nieuwsgierig en totaal niet discreet dus als je daar ligt vol elektroden voor het hartfilmpje is het net of je de hoofdrol hebt in een stuk van de plaatselijke toneelvereniging. Alleen toen mijn 'onderkantje' voor 'keuring' aan de beurt was ging de deur dicht.....op een kier..... Bloed wordt afgenomen dmv je arm door een loket te steken. Jeweetwel, een balie met plexiglas erboven waar dan een halve cirkel uit is gezaagd en daar dan je arm doorheen. Urine moest in een klein open plastic cupje met jouw barcode er op en dan achterlaten op een tafeltje temidden van tientallen andere urinecupjes. Ik zag dat diverse van mijn medeslachtoffers' een beetje hadden gemorst. 'Gewoon hier tussen leggen?'...... 'Ja, gewoon hier tussen leggen'...... 'Maar wat als iemand er iets in gooit?'...... 'Dat doet niemand'...... 'Ja maar iedereen kan er gewoon bij hoor'....... 'Dat doet niemand.'

Ik krijg de opdracht om de volgende dag in het hotel standby te zijn. Als de uitslag van de keuring dan morgenochtend binnenkomt (en goed is) kan ik meteen door naar de administratie om mijn contract te tekenen. Pfff, waarom trap ik er altijd weer in. De uitslag van de keuring kwam natuurlijk niet de volgende dag en ondanks mijn tussentijdse navraag (steeds maar weer: 'kan elk moment komen') heb ik vergeefs de hele dag zitten wachten in mijn hotelkamer.

Goed, woensdag kwam de (positieve) uitslag en kon ik naar de personeelsadministratie. Dit nam toch weer een halve dag in beslag en na de lunch begon dan eindelijk mijn eerste werkdag. Zo grappig, kom ik de kantoorruimte binnen, zie ik allemaal benen achter de bureau's uitsteken van mensen die op hun meegebrachte stretchers een powernapje aan het doen zijn ;-) Tsja, ik wist het wel, maar ik was toch verrast.

Mijn eerste werkweek verliep redelijk soepeltjes. Al weet iknog niet helemaal wat ze exact van me verwachten, ik begin mijn draai te vinden en het komt wel goed denk ik. In het weekend naar een reeds in Nederland gemaakte afspraak met Ed en Shu. Welja, ze zijn ook weer hier. Heerlijke dim sum gegeten......dat smaakt in China zelf toch het beste. Het was weer als vanouds gezellig en onwijs leuk om ze weer te zien. Over een paar maanden komen ze weer langs en doen we het nog eens over.

Foto: Heerlijk Dim Summen met Ed en Shu.

Nog even wat observeringen:

- Elke dag bij het naar huis gaan wordt bij iedereen de tas gecontroleerd om na te kijken of er geen wederrechtelijk toegeëigende spulletjes mee naar huis gaan. De bedrijfslaptop mag mee, maar het nummer op de computer moet overeenkomen met het nummer op de speciale toestemmingskaart. Er werken ongeveer 2.500 in mijn gebouw en zo'n computernummer bestaat uit 16 cijfers.......rijen bij de uitgang dus.

- Ik heb ook westerse collega's. Met een aantal heb ik contact. Van de anderen zie ik het witte koppie wel eens in de gangen midden tussen honderden chinezen. Een blik van verstandhouding en een korte groet. Zoals buschaffeurs dat doen als ze elkaar tegemoetrijden. Of botenmensen en motorrijders. Enfin, je kent het.

- De weg van het hotel naar kantoor staat vol met legale en illegale taxi's, telefoon-abonnementenverkopers, restaurantklantenlokkers, fruitverkopers die hun volgeladen pick-ups dwars over de stoep parkeren, tijdschriften en flesjeswater verkopers, mensen met folders van nieuwbouwprojecten, etc. Verder zoeken de postbodes langs deze weg onder een boom hun post uit. Als je een pakje wil versturen dan kan je dit ook hier aanbieden.....onder een boom....aan een postbode met eenbrommer.

- Vorige week kreeg ik te horen dat ik voor de aanvraag van mijn werkvergunning medisch gekeurd moet worden. Dat is dan keuring nummer 3. Dit keer in een officieel ziekenhuis in de stad.......different location, same shit.

Jongens, ik kan niet wachten tot Marjolein eindelijk hier is. Het is toch wel even wennen van 24/7 op elkaars lip naar een maand helemaal niks. Aftellen dan maar....

Foto: West-Shenzhen

Foto: Oost-Shenzhen

Bijna thuis, maar eerst nog even chillen in Thailand

Vanuit Guilin, China vliegen we naar Kuala Lumpur. De laatste weken van onze reis willen we nog even luieren op een tropisch eiland in Thailand en vliegen via Kuala Lumpur blijkt de goedkoopste weg te zijn. Omdat we blijkbaar nog niet genoeg van China hebben verblijven we in KL nog een avondje in het ons zo vertrouwde chinatown en wat denk je?......'s avonds noodweer. Wel is het hier al weer tropisch warm dus de fleece kan weer in de koffer.

De volgende ochtend al vliegen we door naar Krabi, Thailand. Ook hier regen, maar gelukkig blijft het bij een enkel bescheiden buitje. Het uiteindelijke reisdoel is Koh Phangan, tropisch eiland in de Golf van Thailand, maar aangezien daar precies nu de beruchte full-moon-party aan de gang is blijven we toch maar even een dagje langer in Krabi hangen. We voelen ons wel meteen weer thuis op thaise bodem en Krabi blijkt voldoende te bieden om aangenaam onze tijd hier te verpozen. Tevens gebruiken we de tijd hier om onze achterstallige mailcontacten weer even op te vijzelen.

Koh Phangan

Op Koh Phangan meteen weer 33 graden en strakblauwe luchten. Gelukkig hebben we hier zee en zwembad bij de hand om af te koelen. Met een goed boek al dobberend op ons luchtbed. Het lijkt wel vakantie!

Foto: Strand helemaal voor onszelf op Koh Phangan

Foto: Baantjes trekken is onbegonnen werk in dit zwembad. Dit is nog maar de helft.

Het laagseizoen is weer begonnen en daarom hebben we het strand bijna voor onszelf alleen. Vooral 's avonds is het daar heerlijk metbarracuda, red snapper en tiger prawns op de grill en een heerlijke vin blanc in het glas al starend naar de prachtige zonsondergangen.

Foto: Zonsondergang op Koh Phangan

Ok....Actie!

Luieren op een strand is prima, maar na een week zijn we er wel klaar mee. Wat kunnen we nog doen in de korte tijd die ons rest, voordat we weer naar NL vertrekken?..............Surfen!!!! Ja, natuurlijk, altijd al willen leren. Niet bij Koh Phangan, want daar is de zee zo glad als een ....surfplank?? Nee, de enige plek in Thailand met golven van enig belang is Phuket. Denk niet Hawaii en denk niet Bali of Malibu, denk Zandvoort aan zee op een stormachtige dag, maar dan zonder de wind, grijze luchten en dito zee. Een les is zo geregeld en gehuld in een super strak surfshirt, waarin het onmogelijk blijkt om het opkomend bierbuikje te verbergen gaan we van start. Ik zal jullie de details besparen van het ontelbare vallen en opstaan. Van het eindeloos peddelen om telkens weer door de branding heen te komen, waardoor je op een gegeven moment je armen niet meer voelt. Van de liters zeewater die mijn lichaam binnendringen via neus en mond. Van mijn afgunstige blikken richting de lokale jongetjes van amper 12 jaar die schijnbaar moeiteloos van links naar rechts over de golven lijken te zweven. En van de hevige spierpijnen achteraf die het ongetrainde lijf van onder tot boven compleet lam leggen. Feit is dat we nu kunnen surfen. Weliswaar alleen maar recht vooruit en op een niet al te heftig zee'tje, maar het bevredigende gevoel als je eenmaal op die plank over de de golven zoeft is niet te kloppen. We zijn klaar voor het grotere werk. Helaas zal dat moeten wachten tot de volgende reis naar bv Bali, want .....duty calls.

Dan ineens is het over. We zijn nog een paar dagen in Bangkok, maar dan is de reis echt ten einde. Met gemengde gevoelens slepen we onszelf het vliegtuig in richting Amsterdam. Natuurlijk kijken we uit naar het weerzien met familie en vrienden, maar het besef dat het nu toch echt is afgelopen doet pijn.

Thuis

Eenmaal in NL hebben we toch wel wat aanpassingproblemen. We moeten heel erg wennen en verdwaasd lopen we rond door de Haarlemse straten. Echter, het wennen gaat snel en inmiddels voelen we ons weer helemaal thuis. Dit komt natuurlijk mede door het weerzien met alle familie en bekenden. Dat is dan toch wel weer heel speciaal. Meteen het besef hoeveel je iedereen eigenlijk hebt gemist. Helaas is er voor mij maar weinig tijd in NL en kan ik daardoor niet alles doen en iedereen zien die ik zou willen.

Naast alle leuke en gezellige rendez-vous' moet er ook van alles geregeld worden. Afspraakje met de makelaar voor het opnieuw verhuren van ons huis; ophalen en aanschaffen van benodigde kleding (jaja, gewoon weer jasje-dasje) en spullen die mee naar China moeten; visum regelen (incl. medische keuring); bank- en verzekeringszaken; en ga zo maar door. Kortom, een superhectische 2,5 weken. Marjolein heeft iets meer tijd, aangezien ze pas in Augustus naar China vertrekt. Maar ondertussen moet ze wel gewoon werken dus ook voor haar is de tijdsdruk groot. Als vanouds huppelt ze rond tussen de bejaarde brekebeentjes en haalt herinneringen op met haar vertrouwde collegae.

Overigens wil ik vermelden dat we ontzettend gastvrij zijn onthaald in NL. Slaapplekken, of beter gezegd, hele huizen worden voor ons opengesteld. Auto's kunnen we gebruiken, bijeenkomsten en feestjes worden georganiseerd. We voelen ons zo welkom, iedereen ontzettend bedankt! Wij hopen voor jullie hetzelfde te kunnen betekenen mochten jullie ons in China bezoeken.

Tja, de reis zit er op. We sluiten een geweldige periode af, waarin we ontzettend veel hebben meegemaakt en gezien. Een periode waarin we nog meer naar elkaar zijn gegroeid en waarin we geproefd en genoten hebben van een ongekende vrijheid.

Met dank aan iedereen die middels dit weblog en soms zelfs letterlijk met ons is meegereisd. Ons volgende verhaal zal gaan over onze belevenissen in China. Vrijheid blijheid is misschien voorbij, maar we zijn nog lang niet klaar met het avontuur!

PS: Voor alle facebookers. Vanaf 2 juli ben ik inChina en voorlopig is facebook daar nog steeds geblokkeerd. Zodoende kunnen wij geen aankondiging van nieuwe verhalen op facebook plaatsen. Wil je toch op de hoogte blijven dan zal je af en toe op de site moeten kijken of er nieuws is. Of je kan op deze site op de aangegeven plek je mailadres achterlaten. Telkens als wij een nieuw verhaal plaatsen (en alleen dan) ontvang je van ons een bericht

Stukje China

Shenzhen

Met de metro naar China? Ja dat kan! Weliswaar vanaf Hongkong wat natuurlijk ook wel China is, maar toch. Voor Hongkong heb je nog geen visum nodig, maar om van daar naar het vaste land van China te reizen wel dus een heuse grensovergang. Net over die grens ligt de stad Shenzhen. Misschien heb je er nog nooit van gehoord, maar met ca 14 mln inwoners en een oppervlakte ter grootte van de provincie Utrecht is het eigenlijk niet over het hoofd te zien.

Het is tevens de plek waar ik (als alles goed gaat) over enige tijd ga werken. Begin Juli lijkt de dichtstbijzijnde haalbare startdatum.

foto: Straatbeeld van Shenzhen

Shenzhen is in amper 30 jaar uitgegroeid van een provincieplaats met amper 50.000 inwoners tot een miljoenenstad en naar men zegt zelfs de rijkste stad van China. Een gebrek aan (chinese) cultuur dus, maar in plaats daarvan een moderne en op westerse leest geschoeide metropool. Het heeft niet de sfeer van HongKong dat zich op slechts 30 km afstand bevindt, hoewel het hier ook bezaait is met wolkenkrabbers, het een zeer uitgebreid en efficiënt metrosysteem heeft, evenalslegio westerse uitgaansmogelijkheden en een zeer hippe autochtone-, alsmede een talrijke expat bevolking. Noodzakelijk dus om van dichtbij te bekijken of dit een plek is waar we kunnen/willen wonen. Ik kan je zeggen...wij zien mogelijkheden.

foto: 'Palace of the children' plein

Als prettige bijkomstigheid kunnen we melden dat wij op 13 Juni naar Nederland vliegen om gedurende enkele weken onze binnenlandse zaakjes regelen.

Guangzhou

Guangzhou, de oude 'Kanton stad'. Onze eerste kennismaking met het 'echte' China. Hoewel?! Met iets minder inwoners dan Shenzhen (ietsje maar met ca 10mln in groot-Guangzou) is het natuurlijk ook een zeer grote stad met alle westerse invloeden vandien. Hier kan je nog wel originele chinese cultuur proeven, maar ook hier hippe en veel, heel veel jonge mensen. We arriveren in de chinese grote Mei-vakantie dus het is drùùùùk! En wat doen chinezen als ze vrijaf hebben. Juist, exact hetzelfde als wat wij in Nederland doen met onze vrije dagen. Ook hier met stip op plek nr.1 in de lijst van favoriete vrijetijdsbesteding........Winkelen! En ze hebben er ook de faciliteiten voor. Mega, mega shopping malls en kilometerslange winkelpromenades. En ze hebben er blijkbaar ook de financiële middelen voor. De winkels zijn afgeladen met mensen die willen kopen. Zo krijgen we in de gaten dat de Ipad2 in China is gearriveerd, want net als elders in de wereld ook hier rijen met kooplustigen van hier tot Tokyo (of eigenlijk Beijing) voor de Apple stores.

foto: Marjolein is onder de indruk van alle neon reclames op het plein waar de winkelstraten samenkomen.

De eetstalletjes en chinees fast food (alles wat je kan grillen aan stokjes) loketten genieten van oudsher goede klandizie, maar de luxere restaurants barsten bijkans uit hun voegen met overwegend jong cliënteel. Hunkerend naar het zien en gezien worden, zorgeloos geld uitgevend en (te) vaak verdiept in het nieuwste model smartphone zitten de 'lucky many' achter hun T-bone steaks. Ze zijn niet bezig met een inhaalslag. Ze liggen al mijlen vòòr.

Er is natuurlijk geen groter cliché dan te zeggen dat het tegenwoordig in China gebeurt, maar daarom is het nog niet minder waar. Al slenterend door Shenzhen en Guangzhou voelen we duidelijk een energie in de lucht die zijn weerga niet kent. De vele grote kantoorgebouwen, de geweldige infrastructuur, ondernemingszin, vrolijkheid en inventiviteit. Het maakt allemaal grote indruk op ons.

Guilin/Yangshuo

Tijd om de grote stad te verruilen voor het platteland. Natuurlijk alleen in figuurlijke zin, want Yangshuo is allesbehalve plat. Volgens de laatste voorzichtige schattingen bevinden zich in dit gebied ca. 70.000!!! karstpieken (jeweetwel kalk/zandsteen heuvels). Samen met de rijstvelden en terrassen in alle verschillende groeistadia krijg je dan een zeer fotogeniek plaatje voorgeschoteld, waar we heerlijk van hebben gesmuld. O.a. op de fiets, waarbij we zorgvuldig ons pad hebben uitgekozen, teneinde de steile hellingen bergopwaarts te vermijden. Liever lui dan moe.....we zijn tenslotte nog steeds op vakantie. De plaatselijke bevolking werkt in de rijstvelden of leidt bezoekers rond in opengewerkte minibusjes en op bamboevlotten. De cormorant vissers varen, zoals ze al eeuwenlang doen, elke nacht uit in hun kleine bootjes. Echter, nu met als extra lading de toeristen, camera's in de aanslag. De vangst wordt verkocht op de lokale markt en vult 's avonds de borden in de guesthouses. Oud ontmoet nieuw. De enige dissonant is het weer. Langdurige regenbuien verhinderen ons meerdere malen om lange tochten door het gebied te ondernemen. Echter, de verdampende regen die in nevelen vanuit de begroeide hellingen opstijgt zorgt voor een mystiek geladen atmosfeer die veel van de Yangshuo ervaring goedmaakt.

foto: Uitzicht op de silhouetten van Yangshuo.

We ontmoeten hier Karin en Nanno. Gelijkgestemde reizigers waarmee we menige avond hier doorbrengen met evenzo menige fles wijn en goede conversatie. Interessante mensen met interessante verhalen. Zij reizen verder naar Samoa, terwijl wij de laatste weken van onze reis zullen doorbrengen in ons favoriete (Thai)land.

foto: Hollandse hutspot in China!

Van KL naar Bali naar KL naar Hongkong

Bali, Indonesië

Na de aankomst op het eiland van de goden laten we ons direct vanaf het vliegveld helemaal naar de andere kant van het eiland brengen. Onderweg kijken we onze ogen uit. Er is zoveel te zien - bontgroen gekleurde rijstvelden en terrassen omgeven door hoge zwaaiende palmbomen - donkere, grijze vulkanische bergtoppen in de mist - kleine oorspronkelijke dorpjes met bevolking in sarong, de vrouwen dragen grote manden met etenswaren op het hoofd - tientallen tempeltjes opgetrokken uit rode baksteen en met zwierige ornamenten van antraciet lava-cement - huizen in balinese stijl met schuine daken, afgewerkt met tropisch hardhout en altijd versierd met verfijnd houtsnijwerk - overal liggen de bakjes vervaardigd van bananenblad gevuld met offertjes om de goden gunstig te stemmen - in de idyllisch gelegen baaien varen honderden kleine witte prauwen met bamboe drijvers aan weerszijden en hun kleurige zeilen omhoog.

Amed

Amed ligt aan de oostkant van Bali en het is er heerlijk rustig. Blijkbaar is het in dit seizoen normaal gezien wel wat drukker met vnl japanse toeristen, maar die hebben met de recente aardbeving en gevolgen aldaar wel iets anders aan hun hoofd dan vakantie vieren in Amed. Direct vanaf het strand kan er gesnorkeld worden en het blijkt het mooiste en meest intacte koraal dat wij (tot nu toe) op onze reis hebben gezien. Het strand is diepzwart vanwege de vulkanische bodem en dat is toch wel even wennen.

Ubud

Na Amed begeven we ons naar Ubud, het kunstenaarsdorp. Ubud ligt midden tussen de prachtige rijstvelden, maar is van idyllisch dorp intussen uitgegroeid tot een drukke toeristenenclave. Wel een heerlijk gemoedelijke sfeer, maar het neigt toch een beetje naar volendam op Bali (naar mijn persoonlijke smaak). Toch ontzettend genoten van onze tijd hier en juist dankzij het ontwikkelde toerisme...alles bij de hand. Bijzonder grappig was ook wel dat Marjolein besprongen werd door een horde apen in het monkey forest, omdat de hongerige aapjes haar felgekleurde paraplu voor een goedgevulde fruitmand aanzagen...

Legian

Onze laatste paar dagen op Bali brachten we door in Legian net ten noorden van Kuta. Hier treffen we een heel ander Bali aan. Het plaatsje wordt overlopen door toeristen uit Australië. Blijkbaar is de westkust van Bali voor hun wat voor nederlanders de Costa Brava is. Het mag de pret niet drukken. Het strand hier is goudkleurig (tussen het afval door), de surf is geweldig en het leven is goed. Onze twee weken Bali zitten er helaas veel te snel al weer op.

Randy

Back in KL

We zijn weer terug in Kuala Lumpur. Ditmaal om een visum voor China te regelen bij de plaatselijke ambassade. Nee, de plannen voor werk in China zijn nog niet concreet. Nog steeds moeten er een aantal formaliteiten worden afgehandeld, maar het lijkt ons niet verkeerd om in afwachting daarvan alvast in chinese sferen te komen.

Hier in KL komen we ook Ed en Shu weer tegen. Ed is een oud collega die met zijn vriendin Shu op reis is in Z-O Azië. Aan het begin van onze reis kwamen we ze al tegen in Thailand. Nu zijn ze hier om.....een visum voor china te regelen..... Zoveel toeval moet gevierd worden en als we allemaal ons visum op zak hebben trakteren ze ons op een heerlijke dimsum lunch.

Die twee komen we later zeker nog wel tegen.

Randy

Hong Kong

Als voorproefje op China bezoeken we eerst Hong Kong, wat technisch gezien natuurlijk ook China is (maar alleen technisch). Hong Kong vinden we in één woord 'geweldig'. Wat een stad is dit! Ik ben overweldigd door de aanblik van de skyline en het drukke, maar toch zo ordentelijke straatbeeld. Het is onmiskenbaar Azië......maar toch ook weer niet. Het is ontelbare wolkenkrabbers, neonreclames, Ferrari's en Bentleys in de straten, mega shoppingmalls met flagshipstores van louis vuitton, prada, chanel, versace, etc. 1001 restaurants met aanbod van keukens uit alle hoeken van de wereld, een superefficiënt metrosysteem met een uitgebreid ondergronds stratenstelsel, het langste aaneengesloten roltrappentraject ter wereld (800m), trottoirs zonder gaten (een unicum in Z-O Azië ;-)), de gezellige wijk Soho en grote markten. Het reusachtige gebouw waar wij verblijven herbergt maar liefst 80 guesthouses wat weer zorgt voor lange wachtrijen bij de lift. Op straat krioelen alle nationaliteiten door elkaar heen. Zoveel bedrijvigheid....Ik ben echt onder de indruk van Hong Kong. Ik zou er zo kunnen wonen....

Randy

PS: Voor alle facebookers. Onze reis gaat vanaf morgen naar China en voorlopig is facebook daar nog steeds geblokkeerd. Zodoende kunnen wij geen aankondiging van nieuwe verhalen op facebook plaatsen. Wil je toch op de hoogte blijven dan zal je af en toe op de site moeten kijken of er nieuws is. Of je kan op deze site op de aangegeven plek je mailadres achterlaten. Telkens als wij een nieuw verhaal plaatsen (en alleen dan) ontvang je van ons een bericht.