Vanuit Guilin, China vliegen we naar Kuala Lumpur. De laatste weken van onze reis willen we nog even luieren op een tropisch eiland in Thailand en vliegen via Kuala Lumpur blijkt de goedkoopste weg te zijn. Omdat we blijkbaar nog niet genoeg van China hebben verblijven we in KL nog een avondje in het ons zo vertrouwde chinatown en wat denk je?......'s avonds noodweer. Wel is het hier al weer tropisch warm dus de fleece kan weer in de koffer.

De volgende ochtend al vliegen we door naar Krabi, Thailand. Ook hier regen, maar gelukkig blijft het bij een enkel bescheiden buitje. Het uiteindelijke reisdoel is Koh Phangan, tropisch eiland in de Golf van Thailand, maar aangezien daar precies nu de beruchte full-moon-party aan de gang is blijven we toch maar even een dagje langer in Krabi hangen. We voelen ons wel meteen weer thuis op thaise bodem en Krabi blijkt voldoende te bieden om aangenaam onze tijd hier te verpozen. Tevens gebruiken we de tijd hier om onze achterstallige mailcontacten weer even op te vijzelen.

Koh Phangan

Op Koh Phangan meteen weer 33 graden en strakblauwe luchten. Gelukkig hebben we hier zee en zwembad bij de hand om af te koelen. Met een goed boek al dobberend op ons luchtbed. Het lijkt wel vakantie!

Foto: Strand helemaal voor onszelf op Koh Phangan

Foto: Baantjes trekken is onbegonnen werk in dit zwembad. Dit is nog maar de helft.

Het laagseizoen is weer begonnen en daarom hebben we het strand bijna voor onszelf alleen. Vooral 's avonds is het daar heerlijk metbarracuda, red snapper en tiger prawns op de grill en een heerlijke vin blanc in het glas al starend naar de prachtige zonsondergangen.

Foto: Zonsondergang op Koh Phangan

Ok....Actie!

Luieren op een strand is prima, maar na een week zijn we er wel klaar mee. Wat kunnen we nog doen in de korte tijd die ons rest, voordat we weer naar NL vertrekken?..............Surfen!!!! Ja, natuurlijk, altijd al willen leren. Niet bij Koh Phangan, want daar is de zee zo glad als een ....surfplank?? Nee, de enige plek in Thailand met golven van enig belang is Phuket. Denk niet Hawaii en denk niet Bali of Malibu, denk Zandvoort aan zee op een stormachtige dag, maar dan zonder de wind, grijze luchten en dito zee. Een les is zo geregeld en gehuld in een super strak surfshirt, waarin het onmogelijk blijkt om het opkomend bierbuikje te verbergen gaan we van start. Ik zal jullie de details besparen van het ontelbare vallen en opstaan. Van het eindeloos peddelen om telkens weer door de branding heen te komen, waardoor je op een gegeven moment je armen niet meer voelt. Van de liters zeewater die mijn lichaam binnendringen via neus en mond. Van mijn afgunstige blikken richting de lokale jongetjes van amper 12 jaar die schijnbaar moeiteloos van links naar rechts over de golven lijken te zweven. En van de hevige spierpijnen achteraf die het ongetrainde lijf van onder tot boven compleet lam leggen. Feit is dat we nu kunnen surfen. Weliswaar alleen maar recht vooruit en op een niet al te heftig zee'tje, maar het bevredigende gevoel als je eenmaal op die plank over de de golven zoeft is niet te kloppen. We zijn klaar voor het grotere werk. Helaas zal dat moeten wachten tot de volgende reis naar bv Bali, want .....duty calls.

Dan ineens is het over. We zijn nog een paar dagen in Bangkok, maar dan is de reis echt ten einde. Met gemengde gevoelens slepen we onszelf het vliegtuig in richting Amsterdam. Natuurlijk kijken we uit naar het weerzien met familie en vrienden, maar het besef dat het nu toch echt is afgelopen doet pijn.

Thuis

Eenmaal in NL hebben we toch wel wat aanpassingproblemen. We moeten heel erg wennen en verdwaasd lopen we rond door de Haarlemse straten. Echter, het wennen gaat snel en inmiddels voelen we ons weer helemaal thuis. Dit komt natuurlijk mede door het weerzien met alle familie en bekenden. Dat is dan toch wel weer heel speciaal. Meteen het besef hoeveel je iedereen eigenlijk hebt gemist. Helaas is er voor mij maar weinig tijd in NL en kan ik daardoor niet alles doen en iedereen zien die ik zou willen.

Naast alle leuke en gezellige rendez-vous' moet er ook van alles geregeld worden. Afspraakje met de makelaar voor het opnieuw verhuren van ons huis; ophalen en aanschaffen van benodigde kleding (jaja, gewoon weer jasje-dasje) en spullen die mee naar China moeten; visum regelen (incl. medische keuring); bank- en verzekeringszaken; en ga zo maar door. Kortom, een superhectische 2,5 weken. Marjolein heeft iets meer tijd, aangezien ze pas in Augustus naar China vertrekt. Maar ondertussen moet ze wel gewoon werken dus ook voor haar is de tijdsdruk groot. Als vanouds huppelt ze rond tussen de bejaarde brekebeentjes en haalt herinneringen op met haar vertrouwde collegae.

Overigens wil ik vermelden dat we ontzettend gastvrij zijn onthaald in NL. Slaapplekken, of beter gezegd, hele huizen worden voor ons opengesteld. Auto's kunnen we gebruiken, bijeenkomsten en feestjes worden georganiseerd. We voelen ons zo welkom, iedereen ontzettend bedankt! Wij hopen voor jullie hetzelfde te kunnen betekenen mochten jullie ons in China bezoeken.

Tja, de reis zit er op. We sluiten een geweldige periode af, waarin we ontzettend veel hebben meegemaakt en gezien. Een periode waarin we nog meer naar elkaar zijn gegroeid en waarin we geproefd en genoten hebben van een ongekende vrijheid.

Met dank aan iedereen die middels dit weblog en soms zelfs letterlijk met ons is meegereisd. Ons volgende verhaal zal gaan over onze belevenissen in China. Vrijheid blijheid is misschien voorbij, maar we zijn nog lang niet klaar met het avontuur!

PS: Voor alle facebookers. Vanaf 2 juli ben ik inChina en voorlopig is facebook daar nog steeds geblokkeerd. Zodoende kunnen wij geen aankondiging van nieuwe verhalen op facebook plaatsen. Wil je toch op de hoogte blijven dan zal je af en toe op de site moeten kijken of er nieuws is. Of je kan op deze site op de aangegeven plek je mailadres achterlaten. Telkens als wij een nieuw verhaal plaatsen (en alleen dan) ontvang je van ons een bericht