!Noot aan alle trouwe lezers: Excuses dat het zo lang heeft geduurd vooraleer wij onderstaand nieuw verhaal plaatsten. Het heeft te maken met vrienden- en familiebezoek, de feestdagen, etc. We hebben het gewoon zoooo ontzettend druk!

Uitzwaaien Carlijn en Piet

Op de 15^e komen wij met de bus aan in Bangkok waar we ons weer installeren in het inmiddels vertrouwde guesthouse dicht bij Khao San Road. Morgen zullen Carlijn en Piet pas arriveren vanuit Koh Samui, waar ze een heerlijke zon, zee en strandweek hebben doorgebracht. Wij hebben hier dus nog een dag voor ons zelf om in te vullen. Naarstig vragen we ons af wat we hier in Bangkok nog niet aan attracties bezocht hebben. Dat blijkt eigenlijk best nog veel dus we hebben het voor het uitkiezen en we besluiten tot een bezoekje aan het National Museum. Wooooow! Dit is zeker een aanrader voor de Bangkok bezoeker. Heel veel moois te zien en het geeft een helder beeld over de bewogen geschiedenis van Thailand.

Zoals gezegd arriveren Carlijn en Piet de volgende dag ook weer in Bangkok. Tegen het einde van de middag treffen we elkaar en een uurtje later komt ook Rene (vriend van Carlijn en Piet) aan vanuit Phnom Penh, Cambodja. Rene woont en werkt in Z-O Azie voor diverse hulporganisaties. Soms wordt hij naar brandhaarden uitgezonden en is daar niet altijd ongeschonden uit gekomen. Derhalve zal je begrijpen dat hij een behoorlijk arsenaal aan onderhoudende verhalen weet op te dissen. Gezamenlijk brengen we de laatste anderhalve dag van Carlijn en Piet in Thailand door (oa met tempelbezoek en de nodige singha biertjes). Daarna volgt het onvermijdelijke afscheid met de al evenzo onvermijdelijke traantjes.

Als ze weg zijn komt weer het besef over hoe speciaal het was dat ze hier waren. Niet alleen omdat ze ons zeer lief zijn, maar ook omdat we daadwerkelijk een stukje van onze droom met ze hebben kunnen delen....

Gab komt

Vaders en dochters....het blijft een verhaal apart.....

Op 18 December komt Gab naar Thailand om hier de feestdagen met ons door te brengen. Al weken, nee maanden ben ik hier mee bezig. We zijn erg close en in de tijd dat we hier zijn heb ik haar natuurlijk gemist. Ze is 15 en behoorlijk zelfstandig. Echter, het blijft natuurlijk papa's kleine meisje en het feit dat ze voor het eerst alleen per vliegtuig reist en dan naar zo'n exotische bestemming zorgt toch voor redelijk wat spanning in mijn vaderhart.

Wat zou er kunnen gebeuren? Allerlei vreselijke scenario's schieten door mijn hoofd. Het ene nog erger dan het andere. Gelukkig wint de realiteitszin het uiteindelijk van de ongeremde verbeelding. Ik begrijp dat ik moet vertrouwen op het systeem en op het gezonde verstand van mijn dochter.......

Maar...... niets weerhoudt mij er natuurlijk van om het één en ander te doen aan voorbereiding ter voorkoming van onheil en rampspoed!!! Ik zal niets, maar dan ook niets aan het toeval overlaten.

We hebben voor Gab een rechtstreekse vlucht geboekt. Met overstap was het zeker 30% goedkoper, maar aan overstappen doen we niet. Dan moeten we met nog meer zaken of onverwachte gebeurtenissen rekening houden. Bij de vliegmaatschappij vragen we assistentie voor 'young passengers' op de luchthaven van BKK. De maatschappij geeft aan dat ze dat bij de incheck op Schiphol nog maar even moet vragen, maar dat het waarschijnlijk niet goed gaat komen. Damn!! Dan moet ze op de luchthaven van BKK dus zelf haar weg vinden. Ik schrijf een uitgebreide instructie over de handelingen en de exacte te volgen route op de luchthaven, zodat het niet fout kan gaan. Moest ik eerst wel de luchthaven bezoeken, omdat ik de route ook niet meer uit het hoofd wist. Aan haar moeder vraag ik om de instructie met haar door te nemen en om haar desnoods te overhoren.

Maar wat als ze niet in Thailand wordt toegelaten, omdat ze minderjarig is en zonder ouders reist? Of wat als ze om dezelfde reden Nederland niet uit mag. Op zich denk ik dat er geen probleem zal zijn, maar ik wil niet het risico lopen dat ze bij aankomst linea recta weer op een vlucht terug wordt gezet door een overijverige douanebeambte die de regels op eigen wijze interpreteert...dit is wel Thailand, weet je... Ik sla weer op hol. Ok, internetsites over dit onderwerp afstruinen en langs de Thai immigration office....geen resultaat. Informeren bij het consulaat dan....Ze zeggen dat het geen probleem is, maar ik vertrouw het niet, want de antwoorden zijn zo raar.....'tuurlijk wordt ze toegelaten, anders zou het discriminatie zijn'.....wat is dat nou voor antwoord? Klinkt in elk geval niet officieel. Haar moeder gaat langs het Thais consulaat in Nederland en daar adviseren ze dat het verstandig is om voor de zekerheid een visum aan te vragen, hetgeen direct wordt aangevraagd.

Ik schrijf nog een verklaring dat mijn minderjarige dochter NL op eigen houtje mag verlaten, zodat ze die bij zich kan dragen in het geval dat de douane in NL vragen stelt. Op de luchthaven van BKK hebben we ook een voorbeeld van een zgn 'immigration card' opgehaald die ze in het vliegtuig krijgt uitgereikt en in moet vullen voor de paspoortcontrole. Ik vul het voorbeeld in en laat het samen met alle andere papieren bij een internetcafe scannen en mail dat weer aan Gab.

Maar wat als ze mij niet kan vinden op de afgesproken plek op BKK airport? Of als ik, onderweg om haar af te halen, in een file terecht kom of om andere reden niet op tijd kan zijn? Vertrouwen op de mobieltjes is niet genoeg in mijn ogen en we spreken af dat, als er geen telefonisch contact mogelijk is en we elkaar niet kunnen vinden, Gab een taxi neemt naar het guesthouse in Bangkok. Marjolein blijft in het guesthouse om haar op te vangen in het geval dat. Ik schrijf een uitgebreide instructie over de do's en don'ts van taxigebruik in BKK en mail deze samen met het guesthouse adres en telefoonnummer naar Gab. Ondertussen maak ik me er zorgen over of ik het arme kind niet overvoer met informatie en zodoende bijdraag aan een oplopende spanning die er toch bij haar ook moet zijn.

Alle voorbereidingen, hoe onnodig wellicht ook, zorgen er in ieder geval voor dat ik me geruster ga voelen. Ik heb overal aan gedacht en idd niets aan het toeval overgelaten. Overdreven?? Wacht maar tot er bij jou ook vader op je hart staat gedrukt, dan piep je wel anders!

Enige dagen voor de komst van Gab moet ik langs de plaatselijke tandarts, omdat er een kies is gebroken. Het niveau van de dentaledeskundigheid hier staat buiten kijf, maar helaas blijkt hetzelfde te gelden voor de commerciële ondernemingszin van de witte jassen brigade. De kies is alleen nog maar te redden met een rib uit mijn lijf, want dat is ook hier de prijs van een kroon. Maar goed, wat moet dat moet en morgen terugkomen, want dan gaat de kroon er al op. Supersnel, en daar ben ik blij mee, aangezien Gab overmorgen aankomt en we de dag daarop alweer vliegen naar Phuket.

De volgende dag bij de tandarts blijk ik het toch verkeerd te hebben begrepen. Vandaag moeten ze nog wat dingetjes bij me doen, meten en zo, en morgen is dan de kroon klaar en wordt hij er op gezet.....dus morgen weer terugkomen om 15.00 uur. Eens zien....om 06.45 uur Gab van het vliegveld afhalen dan zijn we ruimschoots op tijd in BKK voor mijn afspraak om 15.00 uur bij de tandarts. De kroon zit er dan op vóórdat we de volgende dag naar Phuket vliegen. Top!

Alles is geregeld en alles klopt. Ik zeg nogmaals tegen mezelf dat ik overal aan heb gedacht en dat er dus niks mis kan gaan. Toch blijkt er één ding te zijn waar ik geen rekening mee heb gehouden en hoe kon ik ook?..........sneeuw!

In de loop van de avond komt het eerste smsje vanuit Nederland. Sneeuwstormen in heel Europa blijken het vliegverkeer ernstig te ontregelen. Het toestel van Gab heeft 2 uur vertraging. Hm, dan is de aankomst dus 08.45 uur. Nog steeds veilig om op tijd bij de tandarts te kunnen zijn. Wel sneu voor Gab. Ik weet dat ze stijf staat van de zenuwen en dan ook nog vertraging. Maar daar blijft het niet bij. Even later komt het volgende smsje en er zullen er nog vele volgen. Telkens gaat het om een extra vertraging en/of weer een gatewijziging. Op Schiphol worden etensbonnen uitgedeeld en zelfs veldbedden neergezet. Ik word steeds nerveuzer en begin er voor te vrezen dat onze hereniging een behoorlijk uitstel gaat oplopen. Tevens maak ik me zorgen over Gab en vraag me af hoe zij dit allemaal meemaakt. Uiteindelijk stijgt het vliegtuig negen uur later dan geplanned was op, hetgeen betekent dat haar aankomst in BKK pas om 15.45 uur zal zijn. Waaaat???!!! Maar dan zit ik bij de tandarts!! Nervositeit slaat om in lichte paniek. De tandarts afzeggen is geen optie, aangezien morgen ons vliegtuig richting het zuiden vertrekt. De afspraak vervroegen lukt niet, omdat het laboratorium de kroon nog niet klaar heeft. Verlaten kan ook niet, want de tandarts heeft andere verplichtingen. Er zit maar één ding op. Marjolein moet haar afhalen. Dat ik niet met mijn spandoek op het vliegveld kan verschijnen doet pijn, maar er zit niets anders op. Ik had het me zo anders voorgesteld.... Vlak voordat Marjolein naar het vliegveld vertrekt horen we tot overmaat van ramp ook nog dat er een Formule1 demonstratie aan de gang is door de straten van Bangkok. Hierdoor is een groot deel van de stad afgezet en staat het verkeer in de binnenstad helemaal vast. Snel, snel, Marjolein, je moet nu gaan...nu!

Een behandeling bij de tandarts duurt per definitie altijd te lang, maar kan je je voorstellen hoe tergend lang de tijd voorbij kroop, terwijl ik met verkrampte en wijdopenmond in de stoel lag bij Dr. Sunil?

Het vliegtuig van Gab blijkt er ook nog een uur langer over te doen om aan te komen en als ik eindelijk tegen 18.00 uur het verlossende smsje krijg dat Marjolein en Gab elkaar getroffen hebben op het vliegveld rolt de spanningmiddels menige traan van me af.

Om 19.00 uur stapt ze bij het hotel uit de taxi en staat ze voor mijn neus. Haar ogen zeggen 'appeltje-eitje'......maar een vader weet wel beter.

(Erna, dank voor jouw deel van alle inspannende voorbereidingen...onschatbaar!)

Randy