Mui Ne

De eerste kennismaking met de Zuid Chinese Zee bij Mui Ne is overweldigend. Het strand is breed en ontzettend langgerekt. Daarachter een lange rij met restaurants en barretjes. Overal loungebedden, goudkleurig fijn poederzand en wat zijn die golven hoooog!!

We zien kitesurfers, windsurfers en golfsurfers. Ik wil dat water in. Een paar minuten maar hou ik het vol in die kolkende watermassa. Ik word van links naar rechts en ondersteboven gegooid. Helemaal leeg en uitgeput lig ik op mijn strandbedje en neem me voor om morgen zo'n bodyboard te huren om zodoende beter bestand tegen de golven te zijn. Maar de volgende dag......regen....zucht!

Sand dunes

We maken een tripje naar de Sahara van Vietnam. Door een droog microklimaat in combinatie met ontbossing en een verkeerde bewerking van het land zijn hier enorme zandduinen ontstaan. Als je er midden in staat waan je je idd in de woestijn. Dit hadden we niet verwacht om te zien in Vietnam en daarom is het des te mooier (natuurlijk is de oorzaak wat minder). We doen de trip met een originele amerikaanse legerjeep die is overgebleven uit de vietnamoorlog en dat geeft weer een extra dimensie aan ons uitje.

Da Lat

Van het ene extreme in het ander. Komen we net uit de Sahara, zitten we nu op 1500m hoogte in een koud en nat berglandschap. Da Lat: de enige plek in Vietnam waar ze bloemkool verbouwen (en aardbeien), omdat het klimaat dit toelaat. Da Lat is een grappig plaatsje in de bergen en wordt ook wel ‘klein Parijs in Vietnam' genoemd. Indertijd hadden veel franse kolonisten hier hun buitenhuis om te ontsnappen aan de moordende hitte elders in Vietnam. Het stratenplan en sommige bebouwing doen in de verte ook wel denken aan de franse hoofdstad. Ze hebben zelfs een radiotoren in de vorm van een mini eiffeltoren! De stokbroodjes met ‘la vache qui rit' en de uitstekende Da Lat wijn maken het franse gevoel helemaal compleet. De koffie uit Da Lat is ook geweldig en kan soms zelfs een zeer exclusief en decadent peil bereiken. Wat dacht je van ‘weasel-koffie'. Ja inderdaad, dat zijn de koffiebonen die gegeten worden door een bepaalde civet soort. Als deze de boontjes uitpoept worden ze geraapt en geroosterd. De maagsappen van het beestje schijnen de samenstelling en daarmee de smaak van de boon dusdanig te beïnvloeden dat echte koffiekenners er compleet van in extase geraken. Jaarlijks wordt er in Vietnam maar ca 700kg van het uitgescheiden goedje geraapt en slechts 30% daarvan is geschikt om te branden dus je kan wel raden wat dat met de prijs doet. Helaas moeten wij rekening houden met een budget.....

Randy

Klein stress momentje
Vanuit Da Lat wilen we richting Nha Trang, maar het blijkt dat door de invloed van een tyfoon het weer in de regio zo slecht is dat de wegen niet toegankelijk zijn door de nodige overstromingen....en het ziet er naar uit dat het weer voorlopig in CentraalVietnam er niet beter op wordt...dus we besluiten om te gaan vliegen! Niet helemaal volgens onze planning, maar wachten op beter weer is niet echt een optie..Nha Trang slaan we dus over en besluiten om richting Da Nang te gaan. Da Nang is een handige uitgangsbasis voor Hoi An en Hué. Dit zijn plekken die we niet willen overslaan, regen of geen regen!
Na een gezelli loopje in de regen om ons ticket te boeken via een reis bureautje zijn we platzak en moeten ergens geld pinnen. Jawel, droog in een portiekje van een hotel zie ik een pinapparaat. Niets vermoedend doe ik mijn pasje in het apparaat en deze wordt vervolgens zeer langzaam naar binnen geslurpt...ik dacht nog, dit gaat niet goed...zal ik hem eruit trekken??? Maar tijdens dit moment van besluitenloosheid zit mijn pasje vast in het apparaat en doet vervolgens niks meer...ik krijg een knoop in mijn maag en denk, nee....dit overkomt mij toch niet?? Ik zie mijn pasje in het apparaat zitten, maar ik krijg hem er niet uit..Randy vraagt hulp aan het hotel maar zij kunnen niks doen...morgenochtend moet u maar naar de bank gaan....de paniek bij mij neemt gestaag toe, wat nu..? Ik zie mijn pasje zitten, als ik weg ga kan iemand anders het eruit halen?? Ik overweeg serieus om te overnachten in het portiekje, maar Randy ziet dat niet zitten;-)) Een lief vietnamees meisje probeert ons te helpen en vervolgens wordt mijn pasje echt ingeslikt...na 5 sigaretjes en coaching van Randy word ik wat rustiger en leg me erbij neer dat we pas in de ochtend aktie kunnen ondernemen...Na een toch wat onrustig nachtje...brengt Phuoc (personeel van guesthouse) me naar de bank en uiteindelijk wordt in de ochtend mijn pasje onbeschadigt uit het apparaat gehaald! Gelukkig, want 2uur later zaten we in het vliegtuig naar Da Nang...

Marjolein