Ed

De High Speed Catamaran brengt ons in in anderhalf uur van Koh Samui via Koh Phangan naar Koh Tao. Bij het naderen van Koh Tao begint het behoorlijk donker te worden en hard te regenen. Eenmaal op de kade is de regen gelukkig alweer voorbij en zien we Ed al naar ons zwaaien.

Ed is een oud collega/vriend van mij die samen met zijn vriendin Shu Ming aan een lange reis is begonnen. In februari zijn ze vertrokken naar Kuala Lumpur. Na een maand Maleisie zijn ze neergestreken in Koh Tao waar ze nu al een half jaar 'wonen' om medio oktober weer verder te trekken. Behalve professioneel fotograaf en levensgenieter is Ed ook een zeer bevlogen en warm persoon. Als ik hem zie realiseer me ineens dat het al meer dan een jaar is sinds ik hem voor het laatst zag. Onbewust heb ik hem gemist en de welkomstknuffel doet me dan ook goed. Na een koffie en het uitwisselen van de eerste verhalen regelt Ed een slaapplaats voor ons in Hat Sairee. 's Avonds komt ook Shu om ons te verwelkomen en eten we samen.

6/7 September 2010

Koh Tao

Koh Tao is het kleinste eiland van de Samui archipel. Lang niet zo ontwikkeld als grote broer Koh ‘package tours' Samui en lang niet zo bekend als de middelste broer Koh Pangan die maandelijks duizenden partygangers trekt met full moon parties, half moon parties en alle andere excuses om een feestje te vieren. Koh Tao is veel kleiner en veel knusser. Een duikers paradijs bovendien. Hat Sairee is één van de meest ontwikkelde stranden en bestaat uit een smalle strip waarlangs de resorts (lees in dit geval: kleinschalige bungalowparkjes), restaurants, bars, duikscholen, touragencies, internet- en tattoowinkeltjes om aandacht vechten. Vanwege het duikthema zijn erveel jonge toeristen en het geheel ademt een laidback sfeer uit die ik het best kan beschrijven als ‘hippie sjiek'. Wij hebben geen plannen om te duiken, maar kunnen deze sfeer best waarderen. Ook hier vullen we eerste dagen met luieren, eten en op het strand liggen. We proberen nog om internet op onze eigen computer en de ipad op gang te krijgen in 2 van de wifi cafés, maar de verbinding wil niet lukken. Somtime good, somtime no good zegt het thaise personeel. Today many wind, maybe tommolow.....;-)

What the ......?

Hier op Koh Tao verblijven we in een bungalow vlakbij het strand aan de rand van dichte begroeiing. De uit beton opgetrokken bungalow met rieten kap in zgn ‘hacienda' stijl doet een beetje mexicaans aan. De inrichting is basic maar best knus en gezellig. De eerste dag zien we een paar duizenpoten en een kleine gekko langs de muur lopen waar we blij mee zijn, omdat bekend is van gekko's dat ze muggen eten. Als we een keer 's avonds binnenkomen zien we een drolletje op de beddenspreivan circa 3cm. Beetje smerig is het wel, maar we halen het weg en een beetje lacherig proberen we te raden van wat voor dier het kan zijn. Misschien is die kleine gekko over het plafond gelopen en gaat ie vannacht in onze open monden poepen, haha. We weten het niet en gaan slapen. Behalve wat nachtelijk geritsel gebeurt er niets.

De volgende ochtend ziet Marjolein bij binnenkomst een grote staart achter de spiegel verdwijnen. Wellicht een hagedis. Tja, dat heb je nou eenmaal in tropische landen, maar voor hagedissen hoef je gelukkig niet bang te zijn. 's Middags zien we in een flits het hele beest. Weer verdwijnt hij achter de spiegel. Hij is wel errug groot. Gadverdamme, dat beest moet weg hoor. Straks poept ie weer op het bed. We doen verwoede pogingen met een bezem, maar eerst verwijnt hij achter de kast die we vervolgens van zijn plek moeten schuiven om hem er achter vandaan te krijgen. Ondertussen hebben we gezien dat het een gekko van minstens 30cm is en dat is best groot kan ik je vertellen. Na de kast en de nodige slapstick van onze kant rent de gekko, via de muur en een spleet bij het plafond, de aangrenzende badkamer in om zich vervolgens onbereikbaar en onzichtbaar voor ons achter een balk te verschuilen. Verslagen roken we in de tuin een sigaretje om ons te beraden op volgende stappen. Weet je, het is misschien een onprettig idee dat er zo'n groot beest in je slaapkamer zit, maar een gekko doet niks. Zolang hij maar niet op het bed poept kunnen we er wel mee leven.

Als we weer naar binnenlopen is de gekko weer in de slaapkamer en schiet bij onze aanblik direct weer via het plafond de badkamer in. Ah nee hè, roepen we in koor als we de drol op ons bed zien liggen. Ok, een gekko is ongevaarlijk, maar poep op je bed is gewoon niet fijn! Na ons verhaal gaat de hoteleigenaar direct akkoord met een vervangende bungalow en na een recordverhuizing van 10 minuten liggen we tevreden op ons heerlijk nieuwe en schone bed.

8 September 2010

Klimmen

Behalve duiken zijn er ook nog andere activiteiten op Koh Tao. Zo kun je bijvoorbeeld snorkelen, midget golfen en er schijnt zelfs een trapeze schooltje te zijn waar je serieus kunt werken aan je evenwichts- en vliegvaardigheden. Hoe leuk dit allemaal ook mag klinken, niets is natuurlijk zo cool als duiken,.......behalve.......rotsklimmen! Omdat wij om verschillende redenen niet kunnen/mogen duiken, maar (ofschoon de 40 reeds gepasseerd) toch tot de coole klasse behoren lag het voor de hand dat wij ons zouden bezighouden met deze nobele sport.

Laat me beginnen met op te merken dat buiten klimmen toch echt iets heel anders is dan binnen tegen een klimmuur. In ons geval was het bloedheet en dus zweterig. Degene die zekert staat op een schuine helling en moet oppassen niet verstrengeld te raken tussen de overal kronkelende boomwortels. Maar het grootste verschil is toch wel de hoogte. Niet zozeer de hoogte van de rots, want deze is ongeveer 15 tot 20 meter, zoals de gemiddelde klimmuur. Maar de rots staat op een heuvel van 100m+ dus als je bovenin de rots bent geklommen zie je onder je de diepte van 100m+. En dat is best wel eng! Maar goed, wie A zegt..... We hebben dus geklommen en we hebben de opgehaalde handen en knieen om het te bewijzen. Niet elke klim werd helemaal naar de top door ons gehaald, maar we zijn zeker over onze (hoogtevrees)grenzen heengegaan. Een prachtige ervaring was het en absoluut voor herhaling vatbaar. Misschien in Railay?

9/11 September 2010

De rest van onze dagen op Koh Tao hebben we gebruikt om te snorkelen (met een tour om zo de mooie plekken te bereiken), nog wat luieren en we hebben een scooter gehuurd om het eiland rond te crossen. De avonden hebben we doorgebracht met Ed en Shu Ming wat erg gezellig was.

De diepzinnigheid endesondanks toegangkelijkheid van Ed heb ik altijd al kunnen waarderen. Daar komen nu nog de hartelijkheid en het oh zo aanstekelijke enthousiasme van Shu Ming bij. Wie weet kruisen onze paden zich nog eens tijdens deze toer. Ed en Shu Ming houden ook een reisblog bij. Benieuwd? Kijk dan op www.groetenuitazie.blogspot.com

Dat klinkt als een afscheid en dat is het ook, want we hebben besloten om verder te trekken richting Ao Nang. Waarom Ao Nang? We willen graag de omgeving van Krabi bezoeken, vanwege de vele karst formaties daar. Bovendien heeft Ao Nang als voordeel op Krabi dat het direct aan de kust ligt en een strand heeft. Dus geheel tegen het advies van de Lonely Planet in hebben we een nachtboot richting Surathani geboekt en aansluitend een busreisje richting Krabi. Van daar worden met een minivan naar Ao Nang gebracht.

Nachtboot

Om 21.00 uur vertrekt de boot om na 8 uren varen (dus om 05.00uur 's morgens!) over de Thaise Golf in Surathani aan te leggen. De boot is van hout, ongeveer 25 meter lang en dubbeldeks. Op het onderste dek zitten de Thai. Het bovenste dek is ingedeeld in slaapplaatsen met 5cm dunne matrasjes voor de toeristen. De slaapplaatsen zijn ca. 1 meter breed en dat is niet erg veel. We hebben geluk, de boot is niet vol en al snel begint iedereen te schuiven om de lege plekken ook in gebruik te nemen, zodat iedereen wat ruimer ligt. Het is een korte nacht, maar toch redelijk geslapen en voldoende uitgerust als de boot, iets later dan verwacht, rond half zes in Surathani aankomt. Wat volgt is een busrit naar Krabi en aldaar overstappen in een minivan die ons in de hoofdstraat van Ao Nang af zet.